حذف نالترکسون از محیط های آبی با استفاده از نانولوله های کربنی چند دیواره

مقدمه: برای حذف داروها از محیط های آبی تحقیقات گسترده ای در حال انجام است و از روش های مختلف به این منظور استفاده می شود. هدف این تحقیق استفاده از نانولوله های کربنی چند دیواره برای حذف نالترکسون به عنوان یکی از آلاینده های محیط های آبی و بررسی مکانیسم جذب و عوامل مؤثر بر آن است. روش ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی بوده که به محلول آبی نالترکسون با غلظت های متفاوت از 200 تا 400 میکروگرم بر میلی لیتر با روش سری، مقادیر مختلف از نانولوله کربنی فعال شده اضافه شده و در شرایط مختلف دما، ph و زمان، حذف دارو از محیط مورد بررسی قرار گرفت. مکانیسم جذب دارو بر روی نانولوله نیز با مدل های ایزوترم بررسی گردید. نتا یج: برای حذف نالترکسون از 20 میلی لیتر محلول 400 میکروگرم بر میلی لیتر، مقدار جاذب 1/0 گرم و زمان 20 تا 30 دقیقه لازم است تا بیش از 90% از دارو از محیط حذف گردد. عواملی همچون دما و ph در محدوده های مورد بررسی تأثیر چندانی بر میزان حذف دارو نداشتند. دارو می تواند به صورت یک لایه بر اساس مدل لانگمویر بر روی نانولوله کربنی جذب گردد. بحث و نتیجه گیری: حذف نالترکسون با استفاده از نانولوله های کربنی به دلیل مساحت سطحی بالاتر و در نتیجه قابلیت جذب بیشتر، مؤثرتر از کربن فعال بوده و به شرایط خاص دما، ph و غلظت نیاز ندارد. حضور مواد با ساختمان های مشابه همانند مرفین با آن بر سر جذب رقابت می کنند.